vijftiende verslag vanuit Santilliana del Mar.

mijn laatste verslag kwam vanuit een jeugdherberg in San Sebastian. Na een heel redelijke nacht vol snurkende Fransen met behoorlijke zweetsokken ben ik na een prima ontbijt vertrokken richting Zaroutz. Een stuk van ongeveer 23 km. Direct na vertrek ging het via een stenen trap steil omhoog. Behoorlijk zwaar maar kennelijk nog niet zwaar genoeg. Eenmaal boven ( dacht ik ) ging het nog verder omhoog via smalle modderige en met grote keien bedekte paadjes. Vervolgens weer naar beneden en weer omhoog. Zeer zwaar en niet zo goed voor mijn been. Na ongeveer vijf uur gelopen te hebben kwam ik aan in Orio. Een schattig dorpje ongeveer 8 km voor mijn eindbestemming. Er was daar een refuge st. Martin en mijn water was op dus ik daar naar binnen. Zit mijn Duitse vriend Frans daar ook. Helemaal op. Hij gelijk een heel verhaal tegen mij waar ik wederom niks van begreep alleen dat hij die dag niet verder ging. Na mijn water aangevuld te hebben ging ik weer verder maar na een kwartiertje ben ik omgedraaid om ook daar de nacht door te brengen en mijn been wat rust te geven. Het was prachtig weer en aan de achterzijde was een soort alpenweide die uitkeek over Orio beneden in het dal. Heerlijk een aantal uren in de zon gezeten net een ijspack op mijn been en luisterend naar de verhalen van Frans waar ik nog steeds niks van begreep. Kennelijk reageerde ik goed want hij ging maar door. Toch wel gezellig. nadat ik mijn potje had gekookt en gegeten ben ik lekker gaan liggen en heb heerlijk geslapen. Dit keer zonder lawaai en zweetvoetenlucht van andere lopers. Vervolgens ben ik onderweg gegaan richting Zaroutz. Daar aangekomen deed mijn been behoorlijk zeer zodat ik besloot om met de trein door te reizen naar Santander. Op zich niet zo ver maar in een boemeltje met ongeveer 30 stationnetjes ben je toch een paar uur onderweg. Het leek wel of ik in het programma "rail away" was beland. Mooie vergezichten tussen de bergen, afgronden en boogbruggetjes over kolkende riviertjes. Eenmaal aangekomen in Santander ben ik doorgelopen naar camping Virgen del Mar. Ik was de enige gast en als ik wilde douchen moest ik even langs de receptie zodat ze het warme water konden opstarten. Een simpele camping maar wel gelegen aan een prachtige kust. Ik ben daar twee dagen gebleven om mijn been wat rust te gunnen. Gelukkig heeft dat goed geholpen zodat ik met goede moet aan de rest van mijn tocht kan beginnen. Nog zo'n 500 km.